เมนูนำทาง
ฟิน บาเลอร์
ช่วงปี 2000–2006 เขาตระเวณฝึก และปล้ำอยู่ที่ค่ายอินดี้ต่างๆ และค่าย NWA และสามารถคว้าเข็มขัดแชมป์ NWA British Commonwealth Heavyweight Championship มาครองได้ตั้งแต่อายุยังน้อย[10][11][12]
ในปี 2006 เขาได้ไปปล้ำที่สมาคมNJPW และได้ใช้ตัวตน The Pegasus Kid (II) ด้วย[13][14] และในวันที่ 27 มกราคม 2008 เขาได้จับคู่กับ Minoru คว้าแชมป์ IWGP Junior Heavyweight Tag Team Championship มาครองได้สำเร็จ[15][16] จนถึงช่วงปี 2009-2013 เขาได้ตั้งทีม Apollo 55 ขึ้น[17] โดยจับคู่กับจ้าวแห่งท่าดร็อปคิ๊ก Ryusuke Taguchi (เจ้าของฉายา "(Immortal) Funky Weapon" และ "Funky Dancer" ผู้ใช้ท่าไม้ตาย Dodon (Chickenwing Facebuster), Dodon's Throne หรือ Milano-Saku Dodon's Throne (Elevated Double Chickenwing แล้วทิ้งลงมาเป็น Double Knee Gutbuster), Magic Mirror Go!, Oh My & Garankle (Ankle Hold) และ Uradodon (Reverse Powerbomb)) แล้วโลดแล่นอยู่ในสมาคมนั้นๆจนมีชื่อโด่งดัง[18] วันที่ 19 มิถุนายน 2010 ใน Dominion 6.19 เขาสามารถคว้าแชมป์ IWGP Junior Heavyweight Championship เป็นสมัยแรกได้ โดยเอาชนะ Marufuji[19][20][21][22] เป็นผู้ชนะทัวร์นาเมนต์แท็ก 6 คน J Sports Crown Openweight (2010, 2011) ร่วมกับ Ryusuke Taguchi และ Hirooki Goto[23] และยังได้แชมป์ NWA World Historic Middleweight Champion ในปี 2012[24][25]
ในปี 2013-2014 เขาก็ได้เป็นหนึ่งใน Bullet Army ของ The Bullet Club โดยผู้ที่เคยอยู่มีมากมาย อาทิ เช่น AJ Styles, Bad Luck Fale, Cody Hall, Doc Gallows, Karl Anderson, Kenny Omega, Matt Jackson, Nick Jackson, Tama Tonga, Yujiro Takahashi, Amber Gallows, La Comandante, Jeff Jarrett, Karen Jarrett, Mao, Mephisto, Rey Bucanero, Scott D'Amoreและ Terrible[26][27][28]
เขาได้เข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ของสมาคมเนชันนัลเรสต์ลิงอัลไลแอนซ์(NWA) เรียกว่า Reclaiming the Glory ในเดือนมิถุนายน 2007 เพื่อแชมป์โลกเฮฟวี่เวท NWA คนใหม่หลังจากที่ชื่อถูกปลดออกจาก TNA ในรอบแรกที่เขาเจอกับนักมวยปล้ำออสเตรเลีย Mikey Nicholls และชนะ แต่แพ้ในรอบที่สองให้กับไบรอัน แดเนียลสัน ที่ NWA Empire show ใน นอร์ธโทนาวันดา, นิวยอร์ก[29]
ในช่วงปี 2014 เขาได้เซ็นสัญญากับWWE[30][31][32] และใช้นามฟิน บาเลอร์[33][6][34][35] โดยเปิดตัวมาในNXTเป็นคู่แท็กทีมนิรนามของฮิเดโอะ อิทามิต่อสู้กับดิ อเซนชัน(คอนเนอร์และวิกเตอร์)[5] และเอาชนะไปได้ในNXT TakeOver: R Evolution[36] เขาได้เข้าร่วมทัวร์นาเมนต์หาผู้ท้าชิงอันดับ1 แชมป์ NXT ซึ่งในNXT TakeOver: Rivalเอาชนะเนวิลล์ในรอบสุดท้าย[37] ทำให้ได้ชิงแชมป์กับเควิน โอเวนส์ในวันที่ 25 มีนาคม แต่ไม่สำเร็จ[38] ในNXT TakeOver: Unstoppableเขาได้เป็นผู้ท้าชิงอันดับ1อีกครั้งจากการชนะไทเลอร์ บรีซ[39] และใน The Beast in the East ที่ญี่ปุ่น เขาก็สามารถคว้าแชมป์ NXTสมัยแรกได้จากโอเวนส์[40] ในNXT TakeOver: Brooklynสามารถป้องกันแชมป์กับโอเวนส์ได้ในการไต่บันไดครั้งแรกของเขา[41] ในNXT TakeOver: Respectได้เป็นผู้ชนะรางวัลดัสตี โรดส์ แท็กทีม คลาสสิกประจำปี 2015 ร่วมกับซามัว โจ[42] วันที่ 17 เมษายน เขาได้ทำลายสถิติแชมป์ NXT ที่ยาวนานสุดของเนวิลล์ 287 วัน ใน Live Event วันที่ 21 เมษายนก็เสียแชมป์ให้ซามัว โจหลังจากครองเป็นเวลา 292 วัน[43]
19 กรกฎาคม 2016 บาเลอร์ได้ถูกดราฟท์ไปอยู่รอว์[44][45] สัปดาห์ต่อมาได้ชนะสี่เส้าและชนะโรแมน เรนส์ในคู่เอก ทำให้ได้สิทธิ์ผู้ท้าชิงอันดับ1 และคว้าแชมป์ยูนิเวอร์แซล WWEเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ได้จากการชนะเซท รอลลินส์ในซัมเมอร์สแลม (2016)[46][47] แต่ระหว่างปล้ำก็ได้รับบาดเจ็บที่ไหล่ขวาต้องสละแชมป์หลังจากครองได้เพียงวันเดียว[48][49] ในรอว์ 3 เมษายน 2017 คืนหลังเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 33 บาเลอร์ได้รีเทิร์นกลับมาปล้ำจับคู่กับรอลลินส์เอาชนะเควิน โอเวนส์และซามัว โจไปได้[50] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2017)ได้ร่วมปล้ำ 5 เส้าหาผู้ท้าชิงแชมป์ยูนิเวอร์แซลกับบร็อก เลสเนอร์สุดท้ายเป็นซามัว โจที่จับบาเลอร์ใส่ Coquina Clutch จนสลบ ทำให้โจเป็นฝ่ายชนะ[51] ต่อมาได้เปิดศึกกับเบรย์ ไวแอ็ตต์ซึ่งบาเลอร์เอาชนะไปได้ทั้งในซัมเมอร์สแลม (2017)[52][53] และโนเมอร์ซี (2017)[54][55] ในทีแอลซี (2017)ชนะเอเจ สไตส์ไปได้[56] หลังแมตช์ได้ทำสัญลักษณ์มือ "Too Sweet" ร่วมกัน[57] บาเลอร์ได้เข้าร่วมอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2018)เพื่อสิทธิ์ผู้ท้าชิงแชมป์ยูนิเวอร์แซลกับบร็อก เลสเนอร์แต่ไม่สำเร็จ[58]
ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 34บาเลอร์ได้ร่วมชิงแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล 3 เส้ากับเดอะมิซและเซท รอลลินส์ แต่เป็นรอลลินส์ที่ได้แชมป์[59] ในเกรเทสต์ รอยัลรัมเบิลที่ซาอุดีอาระเบีย บาเลอร์ได้ร่วมชิงแชมป์อินเตอร์แบบไต่บันไดแต่ก็เป็นรอลลินส์ที่ป้องกันได้[60][61] ในรอว์ 7 พฤษภาคม บาเลอร์ได้ชนะ 3 เส้ารอบคัดเลือก ทำให้ได้เข้าร่วมไต่บันไดชิงกระเป๋ามันนีอินเดอะแบงก์ (2018)ซึ่งเป็นครั้งแรกที่บาเลอร์ได้ปล้ำแมตช์นี้แต่ก็ไม่ชนะ[62] ในรอว์ 14 มกราคม 2019 บาเลอร์ได้เป็นผู้ชนะสี่เส้าทำให้ได้สิทธิ์ชิงแชมป์ยูนิเวอร์แซลกับบร็อก เลสเนอร์ในรอยัลรัมเบิล 2019 แต่ไม่สำเร็จ จึงหันมาเล่นเส้นรองและคว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลจากบ็อบบี แลชลีย์เป็นเส้นแรกในรอบ 2 ปีกว่า ก่อนเสียคืนให้แลชลีย์ในเวลาไม่ถึงเดือน[63] แต่ก็สามารถชิงคืนได้ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 35โดยใช้ร่างของปีศาจ (Demon)[64] ต่อมาก็ได้ย้ายมาสังกัดสแมคดาวน์ในตอน Superstar Shake-up 2019 ก่อนเสียแชมป์อินเตอร์ให้ชินซูเกะ นากามูระ ในซัมเมอร์สแลม 2019 แพ้ให้กับเบรย์ ไวแอ็ตต์ในร่างใหม่ The Fiend ในเดือนตุลาคม 2019 บาเลอร์ได้กลับมาสู่ NXT อีกครั้ง[65] และกลายเป็นฝ่ายอธรรม[66] ในปี 2020 ได้คว้าแชมป์ NXT เป็นสมัยที่ 2[67]
เมนูนำทาง
ฟิน บาเลอร์ใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: ฟิน บาเลอร์